تبیین نقش خوش بینی تحصیلی و ساختار توانمندساز در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی میزان تاثیر ساختار توانمندساز مدرسه و خوش‌بینی تحصیلی معلم بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان می باشد. به منظور انجام این پژوهش از روش پژوهش توصیفی(همبستگی) استفاده شده است. پرسشنامه های خوش‌بینی تحصیلی معلم و ساختار توانمندساز مدرسه توسط 150 معلم مقطع سوم راهنمایی مدارس دخترانه منطقه 5 تهران که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، تکمیل گردید. معدل نهایی ترم گذشته دانش‌آموزان ملاک انداز‌گیری پیشرفت تحصیلی آنها قرار گرفت. برای بررسی فرضیه ها و پاسخ به سئوال پژوهش از ضریب همسبتگی و رگرسیون چندگانه استفاده گردید. یافته‌های پژوهش فرضیه ها را تایید نمودند. نتایج نشان دادند که خوش‌بینی تحصیلی معلم و ساختار توانمندساز مدرسه ارتباط مثبت و معناداری با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دارد. از میان ابعاد سه گانه خوش‌بینی تحصیلی(کارآمدی، تاکید تحصیلی ، اعتماد) کارآمدی معلم بیشترین ارتباط را با پیشرفت تحصیلی داشت. هم چنین یافته ها نشان دادند که خوش‌بینی تحصیلی معلم و ساختار توانمندساز مدرسه به صورت معناداری بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان تاثیر می گذارد. دو متغیر خوش‌بینی تحصیلی معلم و ساختار توانمند ساز به همراه یکدیگر 23 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان را تبیین نمودند